σελ(λ)οσκαλοχάλινα

τα, Ν

η σέλλα, οι αναβατήρες και τα χαλινάρια τού αλόγου («τα σελλοσκαλοχάλινα θωρούσιν ένα ένα και πασπατεύγουν τ' άρματα», Ερωτόκρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < σέλα + σκάλα + χαλινός].